അപരിചിതം

ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടാണ്‌   എഴുന്നേറ്റത് !! കൈ വിരലുകള ആരോ ചെത്തി എടുത്തത്‌ പോലെ.. നീറുന്നു. പരിചയം ഇല്ലാത്ത മുറി.. ഇന്നലെ കണ്ട സ്വപ്നം എഴുതി വെക്കണം.. പേന തപ്പി നടന്നു.... മുറിയാകെ തപ്പി നടന്നു.. കണ്ടത് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടർ മാത്രം.. ഇടതു കൈ മരവിചിരികുന്നു..

കമ്പ്യൂട്ടർ തുറന്നു എഴുതാനിരുന്നു.. ഗൂഗിൾ എഴുത്ത് ഉണ്ടല്ലോ.. മനസ്സ് നിറയെ കഥ ആണ്.. ഇന്നലെ കണ്ട സ്വപ്നം.. ഉള്ളിലെ ചിന്തകള് തിക്കും തിരക്കും കൂട്ടി... എങ്ങനെ തുടങ്ങും? ഞാൻ മുൻപേ ഞാൻ മുൻപേ എന്ന് ചിന്തകള് പരക്കം പാഞ്ഞു.. ആ  തിക്കിലും തിരക്കിലും ചിന്തകള് ശ്വാസം മുട്ടി.. പറയാൻ ഉള്ളത് പറയാൻ ആവാതെ മനസ്സും മരവിച്ചിരിക്കുന്നു..

ഒരു കാപ്പി കുടിച്ചാൽ ആശ്വാസം ആകും.. അമ്മെ ഒരു കാപ്പി, അടുകലയിലെക് ഓടി.. അവിടെ കുറെ അപരിചിത മുഖങ്ങള മാത്രം.. അമ്മയെവിടെ? പുക മണക്കുന എന്റെ അടുക്കള എവിടെ.. ഭയം തോന്നി.. അമ്മയെ ഉറക്കെ വിളിച്ചു. ശബ്ദം പുറത്തു വരുന്നില്ല.. കരയാൻ ആവാതെ നാവും മരവിച്ചിരുന്നു..

ഇറങ്ങി ഓടാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോൾ ആണ് മുന്നിലെ കണ്ണാടിയിൽ കണ്ണുടക്കിയത്.. എന്റെ മുഖവും കണ്ണും എല്ലാം മാറിയിരിക്കുന്നു.. നീണ്ട ഇടതൂര്ന്ന്ന കറുത്ത മുടിയുടെ സ്ഥാനത് ചായം വാരി പൂശി ചുമപ്പിച്ച മുറിച്ച മുടി.. എണ്ണ മയമുള്ള ചാടിയ കവിളുകൾ എവിടെയോ പോയി. ചുക്കി ചുളിഞ്ഞ ഒരു വയസ്സിയുടെ മുഖം..
കണ്ണാടിയുടെ പിന്നിൽ കിടക്കുന്ന കലണ്ടർ ഒരു പരിഹാസ്യ ചിരി ചിരിക്കുന്നു..അതിലെ ചുവപ്പും കറുപ്പും എന്നെ ഭയപെടുതുന്ന പോലെ. അക്കങ്ങള കൂട്ടി  വായിക്കാൻ നോക്കി.. ഒര്തെടുക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.. എനിക്ക് പരിചയം ഉള്ള ഒന്നും ഇ കലണ്ടറിൽ ഇല്ലാത്ത പോലെ!!

Go Goa goan

The delicious shacks, cheap beverages and romantic beaches, GOA is a perfect holiday destination situated in a quiet country setting. The beach shacks –truly a romantic retreat for couples under the blue sky and sea tides. Located just minutes from the major beaches luxurious and serene accommodations create a romantic getaway where hospitality is an art.

We a group of 3 doctors (My hus rajesh and friends Sarath and Nikhil) and me arrived in not so quite GOA airport, Dabolim. It is the only airport in the state and operates as a civil enclave in a military airbase named INS Hansa. As soon as we entered the airport we understood, local rules apply, don't queue - push in.... And just accept others will too! :-).

Next was the war for getting our baggages, the casino model baggage belt was funny and it took more than half an hour to get our baggage from that rush. Getting out of the airport we got our taxi a WagonR, and the driver a not so interesting person. We kept on asking our questions about Goa and he seemed less interested in answering the questions.

The hotel was also far less glamourous than we had been expecting, which seemed to be serene and green in the website. After one n half hours of journey, we reached our resort near Anjuna beach at around 11 in the morning. By that time we were starving and I screamed in my knowledgeable Hindi  ‘’bhayya Nashta dedo”. My friend Nikhil was sharing his gyaan in kongini, Call him Paathra, Friend.  Finally after calling the reception a number of times, we got our breakfast: tea, juice, Aloo paratta and omelets. 

At Anjuna we took two bikes for rent. (it cost us a bit:Rs250/ day!!!!) And we set for North Goa beach, guided by our GPS!! We landed at a restaurant/bar where we met a small less than 15 year old boy who gave us where to visit in Goa. We had the famous Goan local beer, Kings Gold. The body cautious Nikhil had a sprite. The sun was already setting and we hurried to hit the sea shore before it is getting dark. We left the noisy Brittos to next day and chose the quietest of all the dazzling shacks on the Candolim beach front and settled down to the country couch in the beach with a pint of the cheapest beer, quite literally for in Goa you get alcohol much cheaper than anywhere else in the country. Imagine 30 INR for a beer, that too the premium quality. The fine dining experience with a reasonable bill!!

Our hotel was just a comfortable 2kms away from Baga beach front, a clean sandy beach so most of our mornings (which never was before 12’ o clock) were about emptying the sunscreen bottle, sunglasses and heading to the beach. Unlike the the other not so clean, stalking public beaches, the world famous (yes I said world famous, it is!!) Baga or Calangute, Candolim is colorfully quiet, pleasingly clean and mostly occupied by quiet sun-bathing foreign tourists, and the shacks here served decent snacks and juices or drinks as fuel while we enjoyed the sun, the sand and the sea. The food was worth the money and quite decent at most of the shacks, with extravagance of the chilled and drought beer. The evenings were fabulous by a beautiful sunset as the sun sinks deeper into the sea’s cove. And then you can see the Goan night life, the music catch up its rhythm, grows louder and the shacks come to life, gradually the entire Goa will slip into a full-swing party mood. No other place can replace the get to party mood in the Goan air.

Our next destination was the Fort Aguada. Our Dil Chahtha hein fort. Like every Indian group we also took our DCH pictures, the sitting ones, careless ones and jumping ones (in 5 takes). We climbed up the Aguada which was open that faced the sea. Oh man! You will wonder about the beautiful creation of sea waves dashing up the shore. We enjoyed the sea, dived into it, swam, bathed, drowned and obviously the water was too salty. Then we went back to our resort after the effortful sea session. We took bat and set for the Casino. We had a doubt on the dress code for Casino, The knowledge guru Nikhil said, No need, after all its Goa guys!! Yea after all its Goa, we set to Casino Royale in our three fourths and shorts.

But the story was different; you should be in your formals to enter the casino for the guys. Nikhil managed to get pants from the casino reception and sarath got formal shoes too. We had our lucky coins and headed in the boat to our casino Royale to try our days luck. It was an exciting experience however, food was worth for the money paid and unlimited drinks had great options with 15 cocktails. The star attraction was the gaming area. Our lucky casino player was Thulsi from which we got back 6000 bucks in three card poker. (We lost all in the next game though.)It’s not a place I can recommend unless you can keep all your temptations under check. It’s fun as long as you keep reminding yourself that it’s just a game, you are here just for fun, and keep reminding yourself that you won’t be tempted to put more as you lose more, before entering the Casino. We spend till 2 o’clock when the original casino experience begins. We went back to our home winning nothing and losing nothing much too. The driving back experience was fun, we all were high and we drove back like 4 holy spirits in two rented bikes.  

It was the day of packing back; we spend four full days in Goa, our love trip. We all went to the alcohol supermarket, to grab our favorite bottles. There are, of course, many reasons why people always have that hype about Goa. You should go to Goa at least once in your life. It is nothing else but the beaches, Shacks, All night parties, the goan tan, sea food, yoga/meditation, cheap alcohol or all of them. More over there is something magical about this city which always attracts, It’s the way that life flows in a blissful rhythm through its air, the sense of calm and respect that the beaches offer, the taste of Goan seafood, the sharp musical whipping of the waves on the shore, the friendly smile on the shack guys face, the beautifully laden curio shops sprawling across the sidewalks, the young crowd riding on rented bikes, the crazy discos night life. The spirit of this happy city as a whole is perhaps what brings a smile to me when I think about Goa.

Getting there: Goa is well connected from every other place in the country. The airport is at Dabolim and is about 100 kms from Panjim. Two main railway stations at Vasco and Madgaon. Bad bus connectivity through the city, you should get a taxi.

Local Transport: You can take a cab, or hire a bike of your choice.

Accomodation: Google for suitable places to stay in your choice.

Must see places: Ford Aguada and Baga beach.

Best time to visit: October to March is the season. Avoid Goa during summer and monsoon.

How Beautiful It Is

How beautiful it is to sit on a porch in your most comfortable clothes with your bare feet on that

grandfather’s chair, a book in your hands and a whole night more to read. Do you know how beautiful is that imaginary world formulated by a series of reflections and the character gratings?

Do you know what it feels like to sit on that chair, knowing that it is exactly the same noisy home and yet, a bit of yourself is mind travelling to some other corner of the world? Do you know the warmth of the cup of tea as it tickles the taste buds exactly when you are right at the middle page of the book? It is here, you know. Right here, with me. When I close my eyes, I can see the he’s and she’s enacting the characters for me, just for me, I can almost see it myself.

I love the memories, the fantasy and of course, the mind travel. Today, as I sit here with a hot cup of unsweetened coffee the characters are performing the familiar dance outside my eye window. 

Reflections!!

Come closer and touch my face, 

And see my eyes and nose and lips are not insensate. 

Open your eyes wider and face the wind,

Don’t look back, its dark. 

Listen to how musical the winds are,

And how blue too,

Listen to your heartstrings,

They are composing a melancholy,

Wait for a moment and help yourself to comfort them,

Drink a few extra glasses of alcohol So that the next day, 

We can blame the malt and the obscure memory, 

And continue the game of charades,

Until the End of the day and the last whistle of the train,

We look around; to make sure we’re alone,

Who do we fear?

Except that figure in the mirror?

യാത്ര

ഉറക്ക ചടവിൽ അവൾ മുഖം പൊത്തി എഴുന്നെറ്റിരുന്നു... മുന്പിലെ നിറങ്ങൾ മുക്കിയ ചുവരിൽ  കൈപാടുകൾ .. അഭിയുടെയും തന്റെയും കൈ പാടുകൾ ആണ് ...   മുറി പെയിന്റ് ചെയ്ത അന്ന് ഒരു കോലാഹലം ആയിരുന്നു. ഭംഗിയായി വയലെട്റ്റ് പെയിന്റ് ചെയ്തതിനു ശേഷം കൈ  നിറങ്ങളിൽ മുക്കി ചുവരാകെ പതിച്ചു.. മോഡേണ്‍ ആർട്ട് !!!  ചിരിയോടെ അവൾ എഴുന്നേറ്റു, വേഗം കുളിച്ചു ഒരുങ്ങിയിരിക്കണം. ഇന്ന് അഭി വരും, ഒരുമിച്ചു പോകാൻ ഉള്ളതാണ്.. കഴിഞ്ഞ കുറെ മാസങ്ങളായി അഭിയുടെ മാത്രം ഓർമകളിൽ എങ്ങനെ തള്ളി നീക്കി എന്ന് അവള്ക്കെ അറിയൂ ... ഒരു മനുഷ്യന് ഇത്രേം ഒക്കെ ഒരാളെ സ്വാധീനിക്കാൻ പറ്റുമൊ...പറ്റും, അഭിക്കു മാത്രേ പറ്റൂ.. ഇന്നലെ രാത്രി ആണ് അഭി വിളിച്ചത് നാളെ വരുന്നുണ്ട് കൊണ്ട് പോകാൻ എന്ന്... രാത്രി എത്ര നേരം സംസാരിച്ചു, എപ്പോ വെച്ചു എന്നൊന്നും ഓര്മ്മ ഇല്ല.. ഒക്കെ ഒരു സ്വപ്നം പോലെ..

ടർക്കി എടുത്തു ബാത്രൂമിൽ കേറി...ഓരോ തുള്ളി വെള്ളവും ദേഹത്ത്ഹു വീഴുമ്പോൾ അവൾക്കു അഭിയുടെ കൈത്തലങ്ങൾ ആണ് ഓര്മ വന്നത്.. പെട്ടെന്ന് പുറകിൽ അഭി  നിക്കുന്ന പോലെ, ഉവ്വ, വെറും തോന്നലാണ്.... വരാറാകുന്നത്തെ ഉള്ളു, വരും എന്ന് പറഞ്ഞ നേരത്തിനു മുൻപേ വന്ന ചരിത്രം ഒരിക്കലും ഉണ്ടായിട്ടില്ല... കരയിചിടെ  ഇന്ന് വരെ എവ്ടെങ്കിലും കൊണ്ട് പോയിടുള്ളൂ... 

അവള് കണ്ണാടിയില നോക്കി, ആറു മാസം തന്നെ വെറും ഒരു പേകോലം ആക്കിയിരിക്കുന്നു. കണ്ണിന്റെ അടിയിൽ നനവ്‌ തീർത്ത ചാലുകൾ വരെ വ്യക്തമായി കാണാം..പക്ഷെ ആരൊക്കെ എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും അഭി വരും എന്ന് അവൾക്കു അറിയാമായിരുന്നു... ഒരു വിധത്തിൽ  ക്രീമും കണ്സീലരും ഇട്ടു എല്ലാം മറച്ചു, കണ്ണെഴുതി ഒപ്പിച്ചു.. കൈ വിറയ്ക്കുന്ന പോലെ... ഒരുപാട് നാളായി ഇതൊക്കെ ചെയ്തിട്ട്... 

അലമാരി തുറന്നു, ആദ്യമായി അഭിയെ കണ്ടപ്പോൾ ഇട്ട സൂര്യകാന്തിപൂക്കളുടെ പടമുള്ള ഉടുപ്പ് എടുത്തു ... പഴയതാണ്, എന്നാലും അഭിക്കു ഇത് ഇഷ്ടമാണ്... എല്ലാം ഇട്ടു കണ്ണാടിയ്ക് മുന്നില് വന്നപ്പോൾ പിന്നിൽ ഒരാൾ ... 

അഭീ.. നീ എപ്പോ വന്നു... അമ്മ കണ്ടോ?? ആരെങ്കിലും കണ്ടോ... നോക്ക് ഞാൻ രാവിലെ എല്ലാം തയ്യാറായി ഇരിക്കയാണ്... പോണ്ടേ നമുക്ക്...

ഛെ!! ഒരു മിനുട്ടിൽ എത്ര ചോദ്യമാണ്...

''എനിക്കറിയാമായിരുന്നു നീ വരും എന്ന്... പക്ഷെ ആരും ഞാൻ പറഞ്ഞത് വിശ്വസിച്ചില്ല..സാരമില്ല നീ വന്നല്ലോ... ഇനി ഇവിടെ നിക്കണ്ട.. നമുക്ക് വേഗം പോകാം..''

അഭി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല, അടുത്ത് വന്നു കൈ പിടിച്ചു... കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരിക്കണ് .... ''വീണ നമുക്ക് പോകണ്ടേ...'' 

''വേണം, പോകണം.. കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ... വാ വേഗം  പോകാം..''

അഭിയുടെ നെഞ്ചോടു ചാഞ്ഞു ഇരികുമ്പോൾ അറിയാതെ കണ്ണടഞ്ഞു  പോകണ പോലെ, സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങാൻ  കഴിയാറെ ഇല്ല കുറെ നാളായിട്ട്.. കാലിൽ തണുപ്പു ഇരച്ചു കേറുന്നു ... അഭിയെ കൂടുതൽ കെട്ടിപിടിച്ചു ഇരുന്നു... ലോകം അവസാനിക്കും വരെ ഇങ്ങനെ  ഇരിക്കാൻ അയെങ്കിൽ... 

മയക്കം നല്ല രസം പിടിച്ചപ്പോൾ അവൾക്കു കേൾക്കാമായിരുന്നു  അമ്മയുടെ അലര്ച്ച.... എന്താ മോളെ ഈ ചെയ്തത്.... ഈശ്വര...ഈ കുട്ടി എന്താ കാണിച്ചത്‌........

ആരോ കോരി എടുത്തു കൊണ്ട് പോകുമ്പോൾ അവൾ  കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു  അകലെ നിന്ന് കൈ നീട്ടി  വിളിക്കുന്ന അഭിയെ...'' വാ വീണ  വേഗം വാ.. നമുക്ക് പോകണ്ടേ??''

Falling out of a dream.

It happened quickly; unusually maybe that’s why it was called Falling into love!!! The day before you were not in love, the world was different. The next day it was different and everything changed swiftly. You notice the small hairs sprouting out, the perfect matching shirt for your trousers, fitting of your suit.  For the first time in your life you will notice that black dot near to your eyes and how smooth is your skin when shaved.

You will walk away through the crowded city center behind her, feeling the breeze on her untied hair. You will enjoy everything around the world.  How it can be so beautiful, you think. When she looks at you,  you have lovely butterflies tickling your stomach and a shiver running down from your tip to toe enveloping your smiles.  You forget the language you've known from your childhood. You will become the small Kindergarten guy standing in front of that beautiful miss. You will talk unplanned things and you will forget the prepared speech. Before you know, you will feel like you've known her all your life. You know the way she breathes in her sleep, the brown strands of hair that always falls on her face by the table fan breeze, the way she rests her head over her arms crossed when asleep , the way her lips wets in happiness. You start to take her ride home for granted. You no longer notice the way your fingers naturally touches her belly when you sit together.  How she fits inside your arms around her shoulders. . It’s usual, likely, ordinary even, like the act of brushing your teeth. You believe loving someone simply exists and all you do- like anyone else- is natural.

But falling out of love is the hardest part- the worst reaction, with a rock star style. One day, she’s sleeping next to you, and the next day, you see her quarreling at you for something unimportant, one that you did not pick out. One day, she’s in the park with her arms on yours, telling you about your first kid and the next day, she’s speaking about the incompatibility between you and her.  One day, she is walking beside you with her hair strands on your face, telling about the place to visit after marriage, the next day she will talk about her wedding date fixed with another guy. And she will tell you of the sari she picked out for her wedding.

When you are back to your room, your own life, you will notice, your shirt will no longer smells like her, your bed sheets no longer know her, your pillow will never ever be shared with her. You’re missing the fragrance in your life. You feel empty even when nothing else is changed. You try to fall out of it- just like she did- but you can’t find a way to climb out of the ditch you've landed in. You try, fail and give up, without realizing that getting out of there is normal, that it will happen naturally. Like the way you grew out of pampers and become a man.

You’re a victim, kidnapped by a dream and destroyed by selfishness. Instead of running away from her, you love more and more. You will mourn about your lose.  Your room smells of the vomit and mixed drinks. You will feel her touch as the water hits every inch of your body in the shower. You will turn back for a most wanted lip lock. The empty bathroom will shatter you. In a month, you will wake up one day and realize about the years of real beautiful world you missed. In a month, you will call your friends again and plan for outings. You forget that falling out of love mission and it happens naturally. Then she will become just a smile on the corners of your lips during a cocktail party. Then you will realize you loved simply because you don’t know what else to do.

കൈതോല പായ വിരിച്ചു.....

പാതി മയക്കം കഴിഞ്ഞു എഴുന്നേറ്റപ്പോള്‍  കണ്ണിന്റെ അടിയില്‍ നനവ്‌ ചാല്  തീര്‍ത്തിരുന്നു... ചിരിയാണ് വന്നത്... ഉറങ്ങുമ്പോള്‍ പോലും കരയാന്‍ വിധിയുള്ള പെണ്ണ്, മന്ദബുദ്ധി... കട്ടിലില്‍ നിന്ന് എഴുനെറ്റു  പതിയെ പുറത്തേക്കു ജനല്‍ തുറന്നു... 

 എവ്ടെന്നോ ഒരു മൂളി പാട്ട്  ചുണ്ടില്‍.........

" കൈതോല പായ വിരിച്ചു... പായേല് നിറ  പട്ടു പുതച്ചു.. എപ്പോ വരും കാത്തു കുത്താന്‍ നിന്റെ ആങ്ങളമാര് പോന്നോ .. "

ഒരു മഴയോരുക്കത്തിനു എന്നോണം ആര്‍ത്ത്  ഉലച്ചു  ഒരു ഭ്രാന്തന്‍ കാറ്റു വീശുന്നു ....  

പാട്ട് മൂളി പതിയെ ഞാന്‍ തലയിണ പൊക്കി ചാരി കിടന്നു... ഈ  പാട്ട് മൂളുമ്പോള്‍  അറിയാതെ നിന്നെ ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു പോകും... അവസാനമായി നിന്റെ മുഖം കയ്യിലെടുത്തു കണ്ണിലേക്കു നോക്കി ഞാന്‍ പാടിയ പാട്ട്.. ചങ്കു പിടയ്ക്കുന്നു... 

കൈ പതിയെ നീട്ടി പരതി  നോക്കി, ഇവ്ടെങ്ങാനും ഉണ്ടോ?? ഇല്ല..

ഒരിക്കലും ഉണ്ടായിട്ടില്ല... ഒന്ന് എന്നെ മുഖം ഉയര്‍ത്തി നോക്കിയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ച ഒരു സമയത്തും നീ നോക്കിയിട്ടില്ല... നീ അങ്ങനെ ആയിരുന്നു  സ്നേഹം കാണിക്കത്തവന്‍...., ............ സ്നേഹം കാണിക്കുമ്പോള്‍ എന്നെ കളിയാക്കുന്നവന്‍.. വളര്‍ത്തു ദോഷം ആണ് എന്ന് പറയുന്നവന്‍...  കൈ പിടിച്ചു    

നടക്കുവാന്‍ പോലും സമ്മതിക്കത്തവന്‍ .... പക്ഷെ ലോകം നിശബ്ദം ആയിരിക്കുമ്പോള്‍ എന്നെ ഉണര്‍ത്തി കാട്ടിലും പടര്പ്പിലും ഉള്ള മഞ്ഞുത്തുള്ളികള്‍ കാട്ടി തന്നവന്‍.. .....

പടിയിറങ്ങി  പോരുമ്പോള്‍ ഇനി തിരിച്ചു ഇല്ല എന്നുറപ്പ് വരുത്തിയിരുന്നു... പോകാന്‍ പാടില്ല.. അപുറത്തു നില്‍ക്കുന്ന നിന്റെ മനസ്സും അതാഗ്രഹിച്ചിരുന്നു... ഒരു കീറ്റ് ഇലയും ചൂടി ആ പടിയിറങ്ങുമ്പോള്‍ നീര് വെച്ച് വീര്‍ത്ത കാലുകള്‍ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

 പെണ്ണല്ലേ .... പിന്നില്‍ വന്നു ഒന്ന് വിളിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു പോകും... എവിടെ.... ആണല്ലേ അപുറത്തു ജന്മം... പോയി തുലയട്ടെ എന്നും വിചാരിചിരികും... 

ചങ്കു പൊള്ളി പുറത്തേക്കു ഒഴുകുന്ന ഈ കണ്ണ് നീര് മാത്രം ഇപോ ബാക്കി ... നീയില്ല, ഞാനില്ല, നമ്മളും ഇല്ല... ഇപ്പോള്‍ അവനും 

അവളും മാത്രം.... അവനിങ്ങനെ ആയിരുന്നു.. അതവന്റെ തെറ്റ്... അവളിതയിരുന്നു.. അതവളുടെ തെറ്റ്... 

സുഖകരമായ കുളിര്‍കാറ്റു അവിരാമം വീശിയ ഉദ്യാനം ഒന്നും ആയിരുന്നില്ല ഞാനും നീയും തീര്‍ത്തത്... പക്ഷെ അത് ഞാനും നീീയും ആയിരുന്നു.. നമ്മള്‍ ആയിരുന്നു... ഭൂമിയിലെ സകല നിയമങ്ങളും മറന്ന, മറക്കാന്‍ ഇഷ്ടപെട്ട രണ്ടു മനുഷ്യര്‍..........

'' കൈതോല പായ വിരിച്ചു... പായേല് നിറ പട്ടു പുതച്ചു.. എപ്പോ വരും കാത്തു കുത്താന്‍ നിന്റെ ആങ്ങളമാര് പൊന്നോ ... എപ്പോ വരും കാത്തു കുത്താന്‍ നിന്റെ ആങ്ങളമാര് പൊന്നോ .... 

ഞാന്‍ പതിയെ  ചിരിച്ചു... ഉപ്പുരസം ചുണ്ടില്.... എനിക്ക് പണ്ടേ വട്ടാണല്ലോ... 

ചില കാര്യങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ ആണ്... അത് അതാതു  നിമിഷങ്ങളില്‍ ജനിക്കുന്നു.. വേഷങ്ങള്‍ ആടി തിമര്‍ക്കുന്നു.. ഇനിയുള്ളതെന്തോ ... അറിയില്ല.. 

എന്റെ കണ്‍ കോണിലെ തുള്ളി പതിയെ ഞാന്‍ കൈ കൊണ്ട് തുടച്ചു മാറ്റി.... ഉറങ്ങട്ടെ... 

ps:  ചില നേരം ഉള്ളിലുള്ളത് എഴുതുവാന്‍ വാക്കുകള്‍ പോരാതെ വരും.. ഏതോ.. പാതയോരത്ത് ഞാന്‍ മറന്നു വെച്ച ഒരു സ്വപ്നം ഇതിലുണ്ട് ... എന്നെ അറിയുന്നവര്‍ക്കു അത് മനസിലായിട്ടും ഉണ്ടാകും..